Miejscowość Wołosate, dalej praktycznie nie ma już niczego. Parking ok 11:00 był jeszcze w miarę wolny, koszt o ile pamiętam 13 zł. Dalej są jeszcze jakieś dzikie miejsca lub wzdłuż drogi ludzie parkują, ale przy tych mijających się busikach lepiej było zapłacić niż zbierać lusterko z ulicy. Poza tym przy parkingu była bezpłatna toaleta oraz drewniany stół z ławkami. Ja skupiłem się na czytaniu, Andrzej na nawigacji i łączności. Mówił, że 1,5h się wchodzi. Krótkofalówki się względnie sprawdzały (chociaż jak weszli w gęsty las, to dupa zbita), zasięgu sieci komórkowej brak. Po 3h, kiedy to zdążyłem już przeczytać pół książki, zwiedzić toaletę i sklep, a nawet zaliczyć drzemkę w aucie, udało się nawiązać łączność ze szczytem 🙂 Na jednym z tych zdjęć widać zresztą parking i przy powiększeniu 1:1 (oryginału) widać dużą czerwoną kropkę między rzędami samochodów – to ja, zdalnie sterowany krótkofalówką 😉 (oczywiście w tych warunkach łączność była bardzo dobra mimo odległości 3,5 km). Wrócili po ponad 5h, zdążyłem się jeszcze zdrzemnąć. Nie muszę chyba dodawać, że zdjęcia robiła tym razem tylko Dorota – dlatego jest ich tak dużo (wszystkie mi się podobają, nie byłem w stanie zrobić ostrzejszej selekcji).
Reszta wpisów znajduje się pod tagiem #bieszczady.